Ongestoord sterven - een ruimere kijk op orgaandonatie

Ongestoord sterven - een ruimere kijk op orgaandonatie

Renate Greinart

Met een voorwoord van Pim van Lommel

De dood die de transplantatieartsen nodig hebben om levende organen te verwijderen, noemt men hersendood. Wanneer iemand hersendood is, is de stervensfase nog niet voorbij. Een mens is tijdens deze fase nog voor 97 procent in leven ook al zal een `hersendode zonder de hulp van apparatuur hoogstwaarschijnlijk geen overlevingskans hebben. Desalniettemin, zo vraagt Renate Greinert zich in dit alarmerende en bij tijd en wijle shockerende boek af: heeft niet ieder mens het recht om ongestoord te sterven?

Zonder enige informatie over de gevolgen die orgaanuitname voor de stervende donor en zijn familie heeft, heb ik me door de transplantatieartsen laten manipuleren. In diepe shock en totaal niet in staat om zon belangrijke beslissing te nemen, gaf ik toestemming om de organen van mijn vijftienjarige zoon te verwijderen. De aanblik van mijn leeggehaalde kind heeft mij diep gekwetst en enorm kwaad gemaakt. Iedereen zou voor zichzelf duidelijk moeten weten of hij van mening is dat iemand met levende organen al dood is of stervende is en dus nog leeft.
Renate Greinert

Renate Greinert (1943) is moeder van een orgaandonor. Sinds 1985 heeft zij zich ingezet om meer duidelijkheid te verkrijgen over orgaandonatie en hersendood en het mensbeeld dat daarmee samenhangt. Zij had de moed om lastige feiten uit de dagelijkse praktijk van de transplantatiegeneeskunde aan de kaak te stellen. Daarbij is zij jarenlang ondersteund door kritische artsen, theologen en juristen.
Recensie(s)
De auteur, moeder van een zoon, die in 1985 op 15-jarige leeftijd na een verkeersongeval hersendood werd verklaard en wiens organen zijn uitgenomen voor transplantatie, heeft vanaf die tijd vanuit een gevoel van schuld, woede en machteloosheid onderzoek gedaan naar de wetenschappelijke, psychische en ethische aspecten van orgaandonatie en hersendood. Door haar toestemming tot orgaanuitname is zij in een psychische crisis geraakt, die zij slechts te boven is gekomen door het geven van lezingen en interviews. Zij stelt zich zeer kritisch op over de manier waarop de medische wetenschap gericht is op het leven van de orgaanontvanger en de afronding van het leven van de stervende (is nog wel een levend mens) en zijn familie uit het oog verliest. Op zorgvuldige wijze, heen en weer geslingerd door haar emoties en de pogingen om rationeel commentaar te leveren, weet zij vanuit haar personlijke betrokkenheid een discussie op gang te brengen over zowel de medische als de ethische en spirituele aspecten van orgaandonatie. Met een uitgebreid voorwoord door Pim van Lommel ('Eindeloos bewustzijn'*), enkele noten en adressen voor meer informatie in Nederland en Belgie.

Ruud Booms

Bestellen